Bij het voetbal is het gebruikelijk dat de laatste training voor de eerstkomende wedstrijd in alle beslotenheid wordt afgewerkt met als achterliggende gedachte de tegenstander niet wijzer te maken dan hij is.

Stel je voor dat de tegenstander komt te weten dat je niet met elf maar met tien verschillende nationaliteiten de wedstrijd begint, dat de keeper zonder handschoenen speelt, de aftrap niet achterwaarts, maar voorwaarts wordt gespeeld en de spelbepalende middenvelder niet op gele, maar op groene schoenen speelt… Allemaal lekker belangrijk, ga uit van je eigen kracht!

Je eigen supporters zijn niet welkom en kunnen niet lekker slap ouwehoeren over de training en de aankomende wedstrijd, waarbij ze zeker aanwezig zijn. Want al deze supporters hebben een seizoenkaart aangeschaft van hun favoriete ‘kluppie’.

Kwekkende vrouwen
Mijn trainingen begonnen in oktober met vijftien minuten zwemmen en dat twee keer per week. Ik had me namelijk aangemeld voor de relay, onderdeel zwemmen, van de Ironman 70.3 van Zell am See op zondag 27 augustus 2017. Dit alles om Fokko en zijn vriendin Karin een hart onder de riem te steken.

Na de eerste training was ik behoorlijk gesloopt: schoolslag met het hoofd boven water naast vrolijk kwekkende vrouwen die ook nog eens regelmatig in ‘mijn’ baan zwommen. Wat een brutaliteit! Ik begon aan een voorbereiding waar Maarten van der Weijden niet eens zijn bed voor uit kwam. Iedere week twee keer, ’s ochtends vroeg, voordat ik naar mijn werk ging, lag ik in het water.

Ook schreef ik me in voor een borstcrawlcursus om deze slag onder de knie te krijgen. Per maand breidde ik mijn trainingen uit met vijf minuten. Ik lette op mijn voeding, viel af en deed krachttraining.

Diepste geheim
Jullie hebben veel interesse getoond in het ziekteverloop van Fokko en mijn zwemvorderingen, waarvoor heel veel dank. Ik moet nu toegeven dat ik ‘gespeeld’ heb met de dagen en tijden, waarop ik aan het trainen was. Om jullie een beetje in verwarring te brengen. Al die aandacht tijdens mijn trainingen, daar zat ik niet op te wachten… Nee, ik wilde me in alle rust voorbereiden op mijn trainingen. Het leken wel besloten trainingen, realiseer ik me nu.

Ik ben dan ook blij en opgelucht dat ik nu in alle openheid kan vertellen dat ik een nieuwe zwembroek en een nieuw zwembrilletje heb aangeschaft en in het diepste geheim geoefend heb in een meer (See) in Duitsland, compleet met wetsuit.

Geen geheimen meer
Morgen, maandag 21 augustus 07.00 uur is mijn laatste training en iedereen is welkom om die te bekijken. Ik heb geen geheimen meer en ga een uurtje zwemmen, locatie de Vrolijkheid in Zwolle. Ook verwacht ik jullie zondag 27 augustus in Zell am See, Oostenrijk, om mij aan te moedigen tijdens mijn 1.9 km lange zwemtocht.

Nu kan ik me voorstellen dat jullie niet afreizen naar Oostenrijk, omdat je andere verplichtingen hebt of de kosten te hoog vindt. Geen probleem. Ik ga de zwemtocht voltooien. De wet van de verminderde meeropbrengst heeft zijn werk gedaan. En – niet onbelangrijk – ik ga uit van eigen kracht: ik heb een plan en weet dat ik er een uur doe.

Magische grens
Gezamenlijk hebben we de Stichting GoNuts in het leven geroepen. De opbrengsten van de stichting gaan één op één naar het KWF (50%) en WNF (50%). Tot nu toe staat de teller op ruim € 18.744.

Als jullie gemiddeld één euro per honderd meter van mijn zwemtocht sponsoren gaan we over de magische grens van twintigduizend euro en steunen jullie Fokko – hij gaat trouwens 1.9 kilometer zwemmen,  91 kilometer fietsen en sluit af met een halve marathon – en mij indirect bij het volbrengen van onze missie.

Bert Ebbens