Hans: “Lekker geslapen?”

José: “Ja, heerlijk, jij?”

Hans: “Jaaa, (bedachtzaam) best goed geslapen, geen last van mijn schouder en mijn kramp in mijn kuiten is ook beter, maar mijn knie deed wel wat zeer vannacht, dat komt vast van de dry needling-behandeling van gisteren. Maar…: (blije uitdrukking op zijn slaperige wat verfrommelde gezicht) IK BEN NIET MEER MISSELIJK! (Hans heeft anderhalve dag wat buikgriepachtige verschijnselen gehad.) Goed hè!

José “Nou, joh, fantastisch…”

Hans: “Ik ga eruit, ga je mee ontbijten, Joost? Ho wacht even, ik ga eerst nog op de weegschaal. Maar eerst even mijn Polar-horloge omdoen, want je weet het hè, dan kan ik het verloop van mijn gewicht zien op de gewichtscurve. Waar is mijn horloge? Oh hier, ik heb hem al, hij ligt naast mijn Polar Flow app en naast mijn hartslagmeter met borstband”

PIEP (de weegschaal). Hans: “YESSSS, weer wat gewicht eraf”

Vocabulaire
Zomaar een ochtendconversatie/ochtendritueel op een doorsnee ochtend in “huize Van den Berg-Schoone”. Mijn antwoord op de vraag of ik lekker geslapen heb, is: “ja” of “nee” of hooguit “mwa, kan beter”. Mijn vocabulaire is sowieso ‘s ochtends aan de beperkte kant.

Echter het antwoord van Hans op dezelfde vraag is een volledig goed uitgewerkt punctueel verslag van het verloop van de nacht en de start van de ochtend en hoe hij erbij ligt, zit of staat.

Typerend voor de afgelopen periode vanaf de start van triteam GoNuts: focus, focus, focus…

Focus? Of is het waanzinnigheid? Obsessief?

Rondslingerende zwembrilletjes
Dagelijks 3 a 4 uur trainen, wekelijkse fysiotherapeutische bezoekjes, keukenlades vol met bussen voor de eiwitshakes, groothandelverpakking met energyrepen, 37 bidons rondslingerend in huis, wasmanden vol met fietsbroeken, zwembroeken, hardloopshirts. En dan vooral in de kleur geel…. In huis 7 rondslingerende zwembrilletjes, 2 paar hardloopschoenen (één paar voor buiten en één paar voor op de loopband), wetsuit, fietsschoenen, zwemschoenen… Oké, geen zwemschoenen, maar het had gekund.

En niet te vergeten: Focus op lijf en leden.

José: “Mijn rug zit wat vast, geloof ik.”

Hans: “Vervelend, moet je ook naar Marinus gaan” (Marinus is voor Hans de beste fysiotherapeutische goeroe die er bestaat. Omwille van de privacy is de naam Marinus verzonnen, maar de helende werking van zijn behandelingen absoluut niet).

Hans: “Mijn enkel was namelijk wat stram, het is wat beter nu met mijn kalkbult in mijn schouder, mijn knie gaat goed. Onvoorstelbaar, dat ik nu na 25 jaar weer kan hardlopen, allemaal mede door de interventies van Marinus.

Hans: “Ahhhhh, weer kramp in mijn kuiten!!!! Joost, trek mijn voet naar voren!!!!”

Stiekem
Tja, het valt soms niet mee te leven met een triatleet met zoveel passie en focus voor de sport. Daartegenover staat dat het ook mooi te zien is dat je zoveel liefde kunt hebben voor je hobby.

Maar stiekem kan ik ook uitzien naar het moment dat de Ironman in Zell am See met een mooi resultaat en enorm veel plezier afgesloten is.

Dan weer even gewoon met beide voeten op de grond, in plaats van het leven leiden/lijden van een (partner van) professioneel triatleet.

José